دستی که طرح چشم تو را ، مست می‏کشید
صد آسمان ستاره ازین دست می‏کشید

برد ِ بلند شرقی پیشانی‏ات به روز
خورشید را به کوچه‏ی بن‏بست می‏کشید

 دست ِ هزار عاطفه در کارگاه عشق
هر جلوه را به نام تو دربست می‏کشید

 عاشق‏ترین ، قشنگ‏ترین ، با وفاترین ...
انگار هرچه در خور  ِ عشق ست ، می‏کشید

اما کنار  ِ علقمه ... دستان ِ روزگار
تصویر  ِ یک شجاعت ِ بی‏دست می‏کشید

مشک ِ پر آب ِ چشم  ِ مرا ریخت بر زمین
تیری که خصم  ِ خونی ِ بدمست می‏کشید

خون می‏گرفت صورت ِ عباس و او هنوز
شرمنده ، کز برادر  ِ خود دست می‏کشید

                                                                                                                       شعر : حسین دارند

گرچه خود پرچم به‌دوش کربلاست
رایة‌العباس در دست خداست